آراز، شاهزاده زمستانی ما

بالاخره 30 دی ماه فرا رسید. روزی که قرار بود موجودی که 9 ماه تو شکمم رشد کرده بود و باهام هم نفس بود رو ببینم. ساعت 6:30 از خواب بیدار شدیم. اون شب خونه بابا اینا خوابیدیم چون بیمارستان نزدیک خونه ی اونا بود. انگار همه بیدار بودن اما من بر خلاف همه خواب خوبی داشتم. با این حال قبل از اینکه ساعت زنگ بزنه چشمام باز شد. مسعود رو از خواب بیدار کردم و مثل همیشه که استرس دیوونم میکنه به آغوشش پناه بردم... ساعت 7:45 بیمارستان بودیم، مامان مسعود و الهام هم خیلی خیلی لطف کردن و همون موقع به جمع ما اضافه شدن تا قبل از عمل منو دیده باشن. تا کارهای پذیرش انجام بشه یک ساعتی گذشت و من رفتم تو اتاق خودم و لباس بیمارستان رو پوشیدم و همه تو اتاق دو رو بر...